Gisteren was ik aan zee.
Daar maakte ik golven mee
die al schuimend schoven
over 't natte zand.
Dit liet mij toen vast geloven
dat er was een buitenkant
waaraan aldoor steeds van boven
branding neersloeg op het strand.
Maar dit alles nam ik mee.
Nu beweegt in mij de zee.
Alles is nu binnenkant.
Eender blijven schuim en zand.
Dit gaat alle geloof te boven
en verbijstert mijn verstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten