maandag 13 oktober 2014

Opluchting.

Als een band verbroken wordt
doet dat doorgaans zeer.

't Kan zijn dat ik tranen stort
want ik zie dan nimmer weer
iemand die ik tot voor kort
placht te spreken, elke keer.

Daarbij zie ik over't hoofd
dat degene, mij ontroofd,
nu misschien gelukkig is.
Daar is dan toch niets mee mis?

Wellicht is zij opgelucht
en slaakt zij een diepe zucht.
Al mijn zorgen, zo geducht,
slaan hierdoor snel op de vlucht.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten