Wat ik zie als echt en waar
is een grenzenloos gebaar
dat voortdurend wordt gemaakt
maar dat nooit wordt aangeraakt
want ook raken is gebaren
voorzover ik kan ontwaren.
Zo kan verf zichzelf niet verven
en ik kan van mij niet erven.
Naar het einde van de zee
neem ik steeds mijzelf nog mee.
Ik krijg het dus nooit te pakken
maar ik kan het zeker maken.
Een penseel fungeert als baken
maar het kan zichzelf niet lakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten