Ik heb je ineens bedrogen.
Hoe kun jij mij langer mogen?
Dus, in weerwil van mijn pogen
om je nog bij mij te houden,
verdwijn jij nu uit mijn ogen,
laat mij achter in mijn wouden,
vol van wroeging en verdriet,
in gezelschap van dit lied.
Ik zou alles willen doen
opdat ik jou weer verzoen
maar daarvoor lijkt het te laat
en zo sta ik nu op straat
waar de ruimte blijft gedogen
tranen die niet zijn te drogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten