Laat ik mij niet snel beroemen
op iets als gelijkmoedigheid.
Ik verdraag misschien het zoemen
van een mug voor lange tijd
of ik kan mijn wachten noemen
waaraan ik geduldig lijd.
Maar dat is nog niets vergeleken
bij wanneer mijn botten breken.
Kan ik dan mijn duim opsteken,
onverstoorbaarheid ten teken?
Pas wanneer de hete oven
eender is als dons daarboven
heb ik 't evenwicht bereikt
waarvan elke maatstaf wijkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten