Jij bent het erfgoed van de aarde
en voor mij van grote waarde.
Maar vandaag ben jij er niet
dus zing ik dit droeve lied
want jouw beeld dat ik bewaarde
schenkt mij nu verdriet.
Het is immers transparant
en ontastbaar voor mijn hand.
Toch heeft nog dit wenen waarde
omdat het mij trots bespaarde.
Ik ben op de grond beland
en zit eenzaam in het zand.
Heel de wereld blijkt een gaarde
vol velours en diamant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten