Laat ik maar eens laten rusten,
alles wat mij bezig houdt.
Mijn verlangens en mijn lusten
laten mij voor ditmaal koud.
Dan bereik ik snel de kusten
van een wensvervullend woud
waar geen timmerlui ooit klusten
en dat edel is als goud.
Daarin groeien duizend bomen,
alle mooier dan de dromen
die ik heb gefabriceerd.
Niets daarin is aangeleerd.
Aan de worsteling ontkomen
wordt het leven daar geëerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten