Wat ik ook maar zie
is van dit zien afhankelijk
en als ik slaap blijkt zelfs mijn knie,
zoals de rest, vergankelijk.
Maar omgekeerd moet er iets zijn
als ik zou willen zien.
Zonder licht en vorm of lijn
verval ik tot "misschien"
en als ook dit woord verdwijnt
rest geen ik meer dat verschijnt.
Wat ik ken dat is er ook,
zelfs al is het dun als rook
en wat er is roept mij in't leven
waarna ik begin te streven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten