Ik ben onthutst en ongerust
en mij van mijn schuld bewust.
Ongedurig woelt de lust
waar de wind de aarde kust
en de mede uit het fust
heeft de vuurzee niet geblust
maar de vlammen op doen laaien
om het steekspel te verfraaien
van mijn jakkeren en jagen
door de wereld, al mijn dagen.
Ik begin mij af te vragen:
kan ik het er niet op wagen
om het maar te laten waaien
zonder verder nog te graaien?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten