Al jaren lang duurt mijn bestaan.
Gevoelens komen en vergaan
in een veld waar sterren staan
waarvoor zich plaatsen zon en maan.
Veel drama is er en geweld
in dit onmetelijke veld
en droevig is het vaak gesteld
met aan wie een eind zich meldt.
Maar de ruimte, wijd en open,
kan men tot ondergang niet nopen.
Al laat men bommen exploderen,
hun scherven kunnen haar niet deren.
Zij zal zich tegen niemand keren.
Men doet er goed aan haar te eren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten