Aan wie moet ik voorrang geven:
aan mijzelf of aan de ander?
Zal ik als een eenling leven:
stap voor stap en schrander
mij door heg en steg bewegen
en mij hullen in mijn vel
of, hieraan voorgoed ontstegen,
werkzaam zijn voor ander's wel?
Is de vraag wel juist gesteld?
Want de grens komt opgeweld,
tussen mij en alle and'ren,
uit een bewustzijn zonder randen
en is al evenmin te vinden
als de bulderende winden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten