zaterdag 3 december 2011

Rugzak.

Onverhoeds en overromp'lend is er daar een plek
die zich van and're onderscheidt want er is een vlek
die daar de aandacht heeft getrokken en nu verstard
het hart vormt van een ruimte, driehoekigend en zwart.

Hij is solide, braaf en rustig, ziet er netjes uit,
heeft zijn drie dimensies en eindigt boven in een tuit.
Ik zou vrienden met hem kunnen zijn maar laat hem staan,
kijk hem eens aan, wil mij bezinnen op een naam.

Maar die is al gegeven: ik zie een rugzak staan,
zo vast en zeker als ik aan de hemel zie de maan.
Nu gaan de remmen los en ben ik al op reis
door vlaktes en spiralen. De zak is het bewijs

ervan dat zoiets kan gebeuren. Dat is genoeg
voor kleuren om te spatten tureluurs en vroeg.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten