donderdag 1 december 2011

In memoriam Fabrice Champignon.

Je hebt nooit willen verleren
met je lichaam te jongleren.
Al kwam het ook een keer ten val,
de ruimte bleef je toeverlaat en al.

In je open ogen
werd je nooit bedrogen.
Je had de moed om zacht te zijn
en lachte om vergeefse pijn.

Je bent de wereld omgevlogen
en maakte and'ren opgetogen.
In je hart, zo wijds en ruim,
hield je niets onder de duim.

Het lijkt dat ik je moet gaan zoeken
maar je bent in alle hoeken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten