Soms is het droefheid troef
en liggen zorgen opgetast
als lakens in de linnenkast
en staan mijn ogen stroef.
Er komen net geen tranen.
Daarvoor liep het te vast.
Er is alleen de doffe last
van somberheid en wanen.
Dus brand ik een lantaren
terwijl de kat zich rustig wast
en zie de schaduw van de varen
bewegen op de boekenkast
als ik verwachtingen laat varen
zoals het een verliezer past.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten