Ik sta paf van mijn geheugen:
altijd kan er nog meer in.
Zowel logica als leugen
worden er herinnering.
Wat het bergt noem ik verleden.
Dat zijn slechts drie lettergrepen
die nochtans een zee bekleden
waarin telkens nieuwe schepen
vol ervaren binnen varen
zonder einder te ontwaren.
En soms stelt het toch niets voor.
Dan gebeurt er tussen door
dat iets wat mij lang deed zweten
in een oogwenk wordt vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten