Ik probeer je te verleiden
maar de kloof blijft zich verwijden
tussen mij die jou steeds wil
en jouzelf, zo ver en stil.
Deed ik nu van alles fout
of ben ik gewoon te oud?
Al mijn pogen laat je koud
en legt op mijn wonden zout.
Wat ik hierop maar verzin,
erbij uit mijn duim wil zuigen,
jij trapt daar nochtans niet in
en zo valt elk plan in duigen.
Maar de ruimte stort niet in.
Telkens daagt een nieuw begin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten