Nu ik jou niet meer mag schrijven
moet ik in het slop verblijven
van jouw levensgroot gemis
waarin er niets anders is.
Daarin zwem ik als een vis
maar heb geen betekenis.
Als jouw beeld komt bovendrijven
snel ik toe maar hap ik mis.
Treurnis is mijn element.
Ook al ben je niet present
blijf ik toch nog steeds jouw vent
die slechts één verlangen kent:
in jouw armen te verblijven,
zelfs als je afwezig bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten