Ik verstap me en ik struikel -
Als ik in de afgrond duikel
wijkt voor mij de grond
waarop ik nog stond.
Waar je me zojuist nog riep
gaapt een gat, oneindig diep,
waarin ik mijzelf nu kiep
zonder voet waarmee ik liep.
Alles is nu onbekend.
De signalen die je zendt
gaan voor mij verloren
want ik heb geen oren.
Maar zo lang ik dit nog weet
blijft jouw licht voor mij toch heet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten