Wat ik onder dood versta
heeft steeds twee gezichten:
And'ren die ik gadesla
en die voor zijn aankomst zwichten
- hun ontbinding volgt weldra,
kort na hun ontwrichten -
geven blijk van zijn bestaan
en geschokt zie ik dit aan.
Als ik echter kijk naar mij
- want ook ik sta in de rij -
val ik nergens te ontdekken;
ik ontbreek op alle plekken.
Dus de dood zal mij niet vinden:
wat niet is kan niet verzwinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten