Alles gaat al zoveel jaren
op dezelfde wijze voort.
Ik blijf drijven op de baren
en vloei voort van poort tot poort.
Als een rollende klos garen
die maar ronddraait ongestoord
kan ik mijn garen niet bewaren
en verlies mijn levenskoord.
Als ik zo maar rond blijf varen
sla ik eenmaal overboord.
Zo beneden en zo boven,
zp bekend en zo vertrouwd.
Toch kan ik maar amper geloven
dat dit leven zich ontvouwt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten