Er is van alles best wel veel,
overstelpend in 't geheel.
Het is ontelbaar, deel voor deel.
Soms grijpt mij dat bij de keel.
Laatst stond ik nog in een tuin,
vol met distels en alruin.
Gras en halmen groeiden schuin
van mijn voeten tot mijn kruin
maar een brede heester
maakte zich voorzichtig meester
van mijn ogen en mijn oren
en ging mij compleet bekoren.
In complexiteit verloren
was er niets dat mij kon storen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten