zondag 17 februari 2013

Verkwikt.

Soms ben ik te zeer vermoeid
en is er niets meer dat mij boeit.
Maar op zich is daar niets tegen
want vanzelf valt nog de regen.

Ja, het komt zelfs wel gelegen.
Het wordt wat stiller op de wegen
en er daalt rust neer op het land.
Er is iets minder wereldbrand.

Gevangen in mijn waterstand
sta ik een tijdje aan de kant.

Ik leek welhaast te zijn gestikt
maar werd in werk'lijkheid verkwikt.
Nu mijn weif'len niet meer wikt
is de gelegenheid geschikt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten