Alles wordt steeds aangeleverd
als een rijkvoorziene dis
zonder dat er iemand zevert
of dat ik daarin beslis.
Voordat ik ernaar kan grijpen
is het al volledig daar
wonderbaarlijk aan het rijpen,
onvoltooid of kant en klaar.
Toch is er een hindernis
die ervoor zorgt dat ik gewis
steeds naar complimenten vis
of naar motivaties gis,
waardoor ik de vreugde mis
van te zijn met wat er is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten