donderdag 3 januari 2013

Vat.

Er is niemand die iets doet.
In plaats daarvan trekt een stoet
van gedachten door het bloed
voelend in de vloed.

Die illusie werkt goed
en verschaft zo warme gloed
aan een ik dat niet vermoedt
dat het is gemaakt van spoed.

Mocht het eenmaal blijven staan
dient zijn einde zich gelijk aan.
Op zijn steil en doornig pad
gaapt een wijd, oneindig gat.

Wat er uit zag als een vat
heeft ineens zijn tijd gehad.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten