Als mijn commentaar verstomt
weet ik niet meer wat er komt.
Alles wordt de eerste keer
als ik mijn relaas verleer.
Wat voorbij is komt niet weer
en de doden zijn niet meer.
Slechts dit ogenblik, zo teer,
trilt heel zachtjes als een veer,
bestaande uit herinneringen
die spontaan naar voren springen
en op hun eigen ritmes zingen.
Zij versmelten met de dingen
die zojuist mijn aandacht vingen,
vlak voordat ze al vergingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten