Eenzaam brand ik in de lucht
op mijn soevereine vlucht
en beschijn de aarde
die mij bomen baarde.
Elke plek waarnaar ik staarde
werd door mij verlicht
en omdat ik mij niet spaarde
gaf ik warmte als bericht.
Ik kan niet kiezen niet te schijnen
en zal daarom ooit verdwijnen.
Eenmaal ben ik opgebrand
en is er niets meer aan de hand.
Dit neemt niet weg dat ik nu schijn,
onbekommerd, zonder pijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten