Het feit dat ik iets zie
maakt het tot relikwie
waarnaar ik lang kan staren.
Zo kan ik mij bewaren.
Maar wat ik zie is niet totaal
want ik blijf buiten het verhaal.
Al sta ik voor een volle zaal,
en breng ik goede tijding,
ik ben de spreker van die taal
en daardoor is er scheiding.
Ik zie weliswaar helder,
van hoge nok tot kelder,
maar wat blijft is toch de pijn
want iets zien is nog geen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten