vrijdag 29 april 2016

Toch nog goed.

Kan ik wel de moed opbrengen
om ooit van je af te zien
of zal ik mijn hoop verlengen
op een nieuw begin misschien?

Het is het proberen waard
om je maar te gaan vergeten.

Van wat mij nu zorgen baart
zal ik daardoor niets meer weten
want een hemel, opgeklaard,
wordt door weemoed niet bezeten.

Stel dat ik jou niet meer ken,
zo van jou ontslagen ben,
en je daarna weer ontmoet,
komt het, wie weet, toch nog goed.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten