Soms verwonder ik mij wel
over 't plaatsen van een tel.
In de ruimte lukt dat niet.
Als mijn oog twee peren ziet
kan ik die weliswaar tellen,
net als appels, stuks en bellen,
maar wanneer die weer verdwijnen
blijven tellen nog verschijnen.
Dit geschiedt in louter tijd,
nu en in de eeuwigheid.
In een eindeloze duur
tel ik jaren, maand en uur.
Ook al zijn de winden guur
blijft dit tellen altijd puur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten