Soms weet ik niet hoe veel ik speel.
Gezeten aan het mengpaneel
van golven van verwachting
ben ik maar een onderdeel
van lange overnachting
waarin ik mijn wijsjes kweel,
ter stichting en verzachting,
verlangend met gesmoorde keel.
Ik kan hier niet mee stoppen,
zit steeds maar aan de knoppen.
Mijn hart is aan het kloppen.
De dalen en de toppen
van de gedweee zee,
zij spelen met mij mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten