zaterdag 7 september 2013

Vier tijden.

Het verleden is geducht
en ontlokt mij vaak een zucht.
't Is soms een hol waarin ik vlucht
en nog steeds niet uit de lucht.

Voor mij breekt de toekomst aan.
Wat dan gebeurt moet nog bestaan
maar is nu nog niet gedaan.
Ik bereken slechts zijn baan.

Wat alleen maar is is nu,
als een grote paraplu
en ook dit is een idee
maar dit weten speelt niet mee.

Dit is waarin vrede heerst,
dit moment, voor eeuwig eerst.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten