Als ik weer eens bellen blaas
zie ik hoe ik mij verbaas.
Voor mij staat een scheve vaas
en een koe vangt soms een haas.
Als ik naar een oorzaak zoek
is er een in elke hoek
maar ook die heeft weer een reden
in een nabij of ver verleden.
Dit gaat zo oneindig door
en dit geldt voor elk spoor:
als ik dit zou willen volgen
wordt zijn oorsprong snel verzwolgen
en verschuilt zich in de tijd
als een strootje in een mijt.
Daarom stop ik daar maar mee,
neem het zijn als een idee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten