zaterdag 14 september 2013

Een.

Voor mij ligt een lineaal,
rustend recht, diagonaal.
Ik duw de ene kant omhoog
en de and're gaat omlaag.

Er was een tijd da'k mij bedroog
met de dwaze vraag:
Hoe kan de and're kant nu weten
om te stijgen of te dalen
als hij de ene niet kan meten
zonder tekens en signalen?

Het antwoord ligt toch voor de hand,
direct klaar en elegant:
het zijn twee kanten van een ding
dat van mijn hand een duw ontving.   

Geen opmerkingen:

Een reactie posten