Wij gebruiken woorden
en vervlechten die tot koorden
waarmee wij netten weven
en die werpen over 't leven.
Dit laat zich geenszins vangen
maar stroomt als ruisend water
door kerkers en door gangen
en borrelt uit de krater
van een tomeloos verlangen,
nooit eens vroeger en niet later.
Deze netten zijn maar schijn
terwijl het leven, soeverein,
als een wijze hottentot,
zorg'loos met begrippen spot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten