In vele lange nachten
stromen er gedachten
als door gekromde grachten
die op hun golven wachten.
Ik voel mij vaak vereerd
door hun hoog bezoek
en stel ze onverveerd
onmiddellijk te boek.
Dan voel ik mij zo trots
en zeker als een rots
maar ik zou moeten weten
waardoor ik word bezeten:
dan zijn de grachten plots
een web waarin ik klots.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten