Ik denk aan het verleden:
het is niet meer dan dat.
De tijden zijn vergleden
en er gaapt nu een gat.
Mijn hand was net een vuist,
nu ligt de palm open.
Hij was er nog zojuist
en is nu weggelopen.
Wat geweest is keert niet weer.
Gebeurt iets immers nog een keer
dan kan men dat toch tellen.
Zo blijven dingen wellen
uit onbegonnen bron
die ook herinnering gewon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten