Met mijn vrienden zou ik om vijf uur mee terugreizen maar eerst moest ik mijn regenjas nog halen bij Dr. Regenjas. Daar ik het stadje tussen de alpenweiden niet goed kende wist ik echter niet goed meer waar dat was: behalve dat het op een verdieping was van een van de weinige hogere gebouwen. Dus liep ik wanhopig de straten heen en weer terwijl ik in steeds grotere tijdnood kwam.
Voorbijgangers kon ik niets vragen omdat ik de taal niet sprak en ook niet kon uitleggen wat ik precies zocht omdat ik de naam van de dokter was vergeten.
Ineens meende ik toch het gebouw gevonden te hebben en ik besteeg de trappen. De gangen herkende ik niet maar plotseling stuitte ik op een rij telefoonboeken. Ik herinnerde me nu ook de naam van de dokter weer maar precies dat boek waarin ik zijn naam en adres mocht verwachten ontbrak.
Ten einde raad liep ik weer naar beneden waar ik in een kelder terechtkwam
waar ik een man zag bij wie ik had gelogeerd en die zich aan het douchen was. Ik was hem in elk geval een groet verschuldigd en stak mijn hand op. Hij groette terug. Vervolgens liep ik naar buiten en zag een zonnige tuin voor me.
Om daar te komen moest ik eerst over een lage brede muur klimmen, wat niet moeilijk zou zijn geweest als er geen geul bovenin had gezeten waardoor water stroomde. Ik kon daar net overheen reiken en mijn hand in een bloemenbak plaatsen die, eveneens gevuld met water, echter los bleek te staan en kantelde. Onmiddellijk verscheen mopperend de tuinman, een forse student van rond de dertig, die verrassenderwijs mijn taal sprak! Omdat zijn gemopper niet vrij was van goedmoedigheid durfde ik hem te vragen naar het adres van dokter Regenjas. Daarop werd hij vriendelijk en bracht mij erheen,
maar vertelde mij wel dat ik daar ter plekke de kachel veel te hard had laten branden, wat grote schade had kunnen aanrichten. Gelukkig was men er nog net op tijd bij geweest om de schade te beperken.
Toen we er waren herkende ik ook de slaapzaal waarin ik me eerder had omgekleed. Een andere student kwam al de trap af met mijn netjes opgevouwen regenjas en een plastic tas met biscuit, kokosnoten en chocola.
Nu had ik tenminste iets om als dank weg te geven maar intussen was het veel te laat geworden....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten