O donkere pupil,
van 't zichtbare de spil,
u bent peilloos stil,
voorbij aan oud en pril.
Van elk gat het gat,
de afgrond onbespat,
zelfs als er kleuren sproeien,
en de sterren gloeien.
Ook als er niets wil vloeien
kan men hier niets verknoeien.
Geen zorgen en geen boeien
zijn hier om te vermoeien.
Al is iets lelijk als de nacht,
u hult het in uw zachte vacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten