Ik ben gevangen in een maas
en noem dat vaak mijn lichaam.
Het doet me denken aan een raam
en nog vaker aan een vaas.
En toch is het maar een idee:
ik heb mijzelf nog nooit gezien.
Een spiegel speelt het spel maar mee
en is alleen van glas voorzien.
Omda'k niet weet hoe ik eruit zie
kan ik elke vorm kiezen.
Ik heb niets te verliezen
want ik blijf een eeuwig wie.
Het nadeel van een vaas is
dat er maar zo veel in kan:
dan stuit je op een basis
en heb je er genoeg van.
Ik geef de voorkeur aan het raam
en wil dat laten openstaan:
oneindig veel kan dan passeren
en ongehinderd wederkeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten