Ik zit wel eens in het nauw
en voel dan oprecht berouw
want ik sla mijn zonden gade
en smeek grondig om genade.
Maar wanneer die wordt verleend
raakt mijn hart alras versteend.
Aan mijn kwellingen ontwrongen
maak ik gelijk weer bokkensprongen.
Als ik denk te zijn vergeven,
daardoor recht heb op nieuw leven
en mij daar op voor laat staan
maak ik dat weer ongedaan,
doe die zegening te niet
en er volgt opnieuw verdriet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten