Waarom wees je me toch af?
Was ik jou misschien te laf
daar ik niet dorst formuleren
waarmee ik je wilde eren?
Of was ik nu juist te grof,
op mijn praatstoel lang van stof
maar met blikken, onverholen,
opwaarts gaand, vanaf je zolen?
Ik kan dit nog steeds niet peilen,
blijf in 't ongewisse wijlen,
moet intussen constateren
dat ik nog veel heb te leren
en voor jou de man niet ben
omdat ik je niet goed ken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten