Door 't gebruik van 't woordje 'mijn'
roep ik een bezitter op
die er anders niet zou zijn.
Dit heeft haast iets van een mop
als het maar niet deed zo'n pijn.
Ik heb zorgen aan mijn kop,
ben beladen met chagrijn,
vrees voortdurend voor een strop,
pijnig dag en nacht mijn brein.
Waarom geef ik het niet op?
Dan zou dit er niet meer zijn
maar ik had het wel zo fijn,
drijvend als een lege dop
op de vloed waarop ik dein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten