Gister werd ik afgewezen
en nu stort mijn wereld in.
Kan ik hiervan ooit genezen,
vind ik nog een nieuw begin?
Ik zit bij de pakken neer
heel alleen met mijn verdriet
en probeer nu maar niets meer,
want een uitweg zie ik niet,
pak nog wel de vuilniszak
en strik daar een touwtje om,
trek het aan zijn lussen strak
waarbij ik mijn vingers krom.
Dit is althans goed gegaan,
ook al ben ik nog ontdaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten