Ik wil dingen demonteren
maar ze daarmee niet onteren.
Al hun delen nog intact,
staan die los dan van elkaar,
worden niet meer vastgeplakt.
Daardoor is het minder zwaar
om te leven in dit zicht
dat het lijden flink verlicht.
Schoonheid, lokkend tot begeren,
kan ik om zichzelf dan eren
en een grenzeloos verlangen
blijft in het luchtledig hangen.
Dikke tranen op mijn wangen
zingen dan hun eigen zangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten