Als ik alles heb verloren
kom ik in't moment weer aan.
Dat is altijd ongeboren
met zijn hele toebehoren,
inclusief de zon en maan.
't Is niet nodig om te boren
naar de grond van het bestaan
want het kaf en ook het koren
tref ik zonder zoeken aan.
Al die dingen zijn spontaan,
inclusief mijn angst en toren
en mijn lachen tot ik traan.
Dit moment kan nooit ontsporen.
Waarheen zou het moeten gaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten