Laat ik los mijn diepste wens
dan vervalt daarmee mijn grens.
Dan pas ben ik waarlijk open.
Ongehinderd kun je lopen
door mijn tuin en door mijn huis,
zorgeloos, niet langer kuis,
dan pas als ik niets meer wil
en tot rust kom en verstil.
Bij verlangen, zo vergaan,
is bezitten van de baan.
Omdat ik niets meer verwacht
wordt mijn blik gastvrij en zacht
en, bevrijd van al mijn waan,
kun je veilig voor mij staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten