Ik word bepaald het meest
door 't malen van mijn geest
waardoor er zorg ontstaat
omdat dit mij ontgaat.
Zodra ik dit herken,
als ik in 't heden ben,
zijn zorgen plotsklaps vrij,
en trekken slechts voorbij.
Zij zijn niet meer van mij,
al neemt geen eind hun rij.
Dit lijf, gemaakt van klei,
blijft zitten als een kei,
neemt hun parade af.
Dat is bepaald geen straf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten