Waarom ben ik toch zo stijf
en houd vrienden van mijn lijf?
Is het juist niet dat ik, bang
om mijn dorst te openbaren,
doe alsof ik niets verlang
o mijn hachje te bewaren?
Dan ben ik wel hypocriet
want mijn passie toon ik niet.
Dat is wat men heel goed ziet -
ik ben lek als een vergiet
en sla zo een mal figuur
op het ongelegenst uur.
Dit vanwege 't eeuwig vuur
dat de steen bakt voor mijn muur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten