Hoe mijn aandacht toch verspringt!
Soms is het de wind die zingt
die haar voor een poosje trekt,
dan een merel, goed gebekt,
dan weer een gedachtenflard
of een appel, groen en hard.
In de douchecel het graniet,
dat gezien wordt maar niet ziet,
dan mijn handen op mijn buik
of geritsel van een struik.
Het geneuzel van 't geheugen
of de vraag hoe iets kan deugen.
Steeds drink ik met volle teugen
schuld en boete, list en leugen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten