Ik ben telkens nog op zoek,
kijk nog steeds om elke hoek
om te zien of ik iets vind
dat het dwangbevel ontbindt
dat mij opdraagt door te zoeken
in woestijnen en in boeken
naar wat ik niet heb gevonden
maar toch op ben uitgezonden.
Zou het niet zo kunnen zijn
dat het zoeken zelf de pijn
oproept van dit diep gemis
van wat reeds voorhanden is?
Kon ik maar dit zoeken staken.
Dat zou al mijn boeien slaken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten